Hoe doe je dat? De ene partij, het bestuur van Stichting Dovenzorg Malawi, in Nederland, Brabant, wonend… De andere partij mijlenver weg in Malawi… Nog belangrijker: twee totaal verschillende culturen, verschillende economische posities, verschillende klimatologische eigenheden, verschillende kleding, verschillende huidskleur en totaal verschillende geschiedenissen.
Volgens van Dale gaat het bij samenwerking over verschillende mensen die eenzelfde doel hebben, die in overleg werken, gelijkelijk communiceren, verschillende bijdragen leveren naar eenzelfde doel toe. Als je dat allemaal weet, ga je gewoon beginnen, toch? Nee dus, want vanuit de ongelijkheid rijk en arm is er al te veel gebeurd in het verleden. Wij, de ‘rijke mensen’ gingen (en gaan vaak nog) ‘helpen’. Vanuit die economische verschillen leerden mensen in Afrika dat het rijke deel van de wereld in tijden van nood wel in actie komt. En dat is nu eenmaal geen gelijkheid.
Wladimir heeft dat goed begrepen. Hij ging hun Afrikaanse leven delen, had niet meer nodig dan zij, om elke dag vooruit te kunnen. Zijn kleding was net zo gedateerd en verwassen als de hunne. En…zij een warme muts tegen de zon…hij een petje tegen de zon… Bijzonder belangrijk is geweest dat Wladimir hun taal leerde: hij kon direct alles met hen bespreken! Hij kwam gewoon bij de mensen thuis, leerde daardoor veel van hun cultuur. Er ontstond een maximale gelijkheid in het contact met de Malawianen. Wij, leden van het bestuur, hebben dat duidelijk ervaren tijdens ons werkbezoeken. Alleen die huidskleur, die bleef. Maar slechts als een ‘er niet meer toe doend’ verschil.
Wladimir’s belangrijkste doel was: onderwijs aan dove kinderen. Acceptatie en integratie bevorderen. Ze naar volwassenheid leiden. Mogelijkheden scheppen tot een volwaardig, voor henzelf zinvol leven in hun eigen samenleving. Dat doel werd van harte onderschreven door de mensen ter plaatse. Er kwamen drie scholen voor doven. Er kwamen internaten, leerkrachten en huizen. Later gesteund door een extra hulpfonds, Home Based Care, voor hen die extra zorg en steun nodig hadden. Denk aan kinderen zonder ouders, mensen zonder verwanten, die moesten leven en overleven.